Jennie Tourel
| Imię i nazwisko | Jennie Dawidowicz | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 22 czerwca 1900 | ||
| Pochodzenie | rosyjskie | ||
| Data i miejsce śmierci | 23 listopada 1973 | ||
| Typ głosu | mezzosopran | ||
| Gatunki | |||
| Zawód | śpiewaczka | ||
| |||
Jennie Tourel, właśc. Jennie Dawidowicz (Davidovich)[1] (ur. 9 czerwca?/22 czerwca 1900 w Witebsku, zm. 23 listopada 1973 w Nowym Jorku[1][2][3]) – amerykańska śpiewaczka operowa pochodzenia rosyjskiego, mezzosopran.
Życiorys
Sama twierdziła, że urodziła się w 1910 roku w Montrealu, jednak informacja taka nie znajduje potwierdzenia[1]. Po wybuchu rewolucji październikowej uciekła wraz z rodzicami z Rosji, na pewien czas zatrzymując się w Gdańsku[2]. Tam według niektórych źródeł miała zadebiutować na scenie w Jasiu i Małgosi Engelberta Humperdincka[1]. Z Gdańska wyjechała do Paryża, gdzie uczyła się śpiewu u Reynaldo Hahna oraz u Anny El-Tour, przyjmując później za swój pseudonim sceniczny anagram jej nazwiska[1][2][3]. W 1929 roku wystąpiła w paryskim Théâtre des Champs Élysées w drobnej roli Dziewczyny Połowieckiej w Kniaziu Igorze Aleksandra Borodina[1]. Od 1931 roku występowała w zespole Opéra Russe w Paryżu[1][2]. W 1933 roku wystąpiła na deskach Opéra-Comique w tytułowej roli w Carmen Georges’a Bizeta[1][3].
W 1937 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie tytułową rolą w Mignon Ambroise’a Thomasa debiutowała na deskach Metropolitan Opera w Nowym Jorku[1][2]. W Metropolitan Opera występowała później w latach 1943–1945 i 1946–1947[1][2]. W 1943 roku śpiewała partię solową w amerykańskiej prapremierze kantaty Siergieja Prokofjewa Aleksander Newski pod batutą Leopolda Stokowskiego[1]. W 1946 roku otrzymała amerykańskie obywatelstwo[1][2][3]. Występowała na scenach amerykańskich i kanadyjskich[1]. Zasłynęła przede wszystkim rolami we włoskim repertuarze operowym[2][3]. W 1951 roku w Wenecji kreowała rolę Baby-Turka w prapremierowym przedstawieniu opery The Rake’s Progress Igora Strawinskiego[1][2][3]. Była pierwszą wykonawczynią licznych pieśni Francisa Poulenka i Paula Hindemitha[1][3]. Po raz ostatni wystąpiła w 1971 roku jako Hrabina w telewizyjnej realizacji Damy pikowej Piotra Czajkowskiego[1]. Wykładała w Juilliard School of Music i Aspen School of Music[1][2][3]. Jej uczennicą była Barbara Hendricks[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 135. ISBN 978-83-224-0905-3.
- ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3670. ISBN 0-02-865571-0.
- ↑ a b c d e f g h The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 502. ISBN 978-0-19-533765-5.
Kontrola autorytatywna (osoba):
