Języki nachskie

Języki nachskie – nieliczna grupa języków, używanych na Kaukazie Północnym, w Czeczenii i Inguszetii oraz w kacheckiej Zemo-Alweni. Liczba użytkowników waha się, w zależności od źródła, od 1,1 mln do 1,7 mln. Początkowo uważano je za odrębną rodzinę językową – nachską lub północno-środkowokaukaską, jednak obecnie zazwyczaj klasyfikuje je się jako podrodzinę języków nach-dagestańskich.

Klasyfikacja

Języki nachskie dzielimy na:

• języki wajnachskie – kontinuum językowe, złożone z:

  języka czeczeńskiego – około 950 tys. użytkowników. Istnieje również liczna diaspora czeczeńska, w krajach Bliskiego Wschodu i Azji Środkowej.

  języka inguskiego – około 230 tys. użytkowników

• język bacbijski – około 3420, używany głównie w Zemo-Alewi (Kachetia, Gruzja)

Cechy języków nachskich

• ergatywność
• obecność klas czasownikowych
• obecność klas rzeczownikowych
• fleksyjność
• skomplikowany system przegłosów
• bogaty zasób spółgłosek (języczkowe, krtaniowe, laryngalne, ejektywne)
• bogaty zasób samogłosek

Linki zewnętrzne

• M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P. (red.), Nakh, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 16, Dallas: SIL International, 2009 [zarchiwizowane z adresu 2011-11-16]  (ang.).