Filip Springer
 Filip Springer (2024) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 6 czerwca 1982 | ||
|---|---|---|---|
| Narodowość | polska | ||
| Dziedzina sztuki | literatura faktu | ||
| Ważne dzieła | |||
| |||
| |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Galeria
 | Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. Filip Springer w Tomaszowie Mazowieckim promował ideę utworzenia Narodowego Parku Puszczy Pilickiej |
Filip Springer (ur. 6 czerwca 1982 w Poznaniu) – polski reportażysta i fotoreporter.
Życiorys
Ukończył Międzywydziałowe Indywidualne Studia Humanistyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (archeologia z antropologią kulturową)[1]. W 2004 pracował dla Polskiej Agencji Fotografów Forum[1]. Współpracował z dziennikami „Głos Wielkopolski” i „Gazeta Poznańska”, publikował m.in. w tygodnikach „Polityka”, „Przekrój”, „Duży Format”, a także miesięczniku „Vogue”. Jest stałym współpracownikiem miesięcznika „Pismo”, dla którego pisze reportaże w ramach cykli klimatycznego, oraz miesięcznika „Znak”, dla którego pisze felietony. Został[kiedy?] stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz programu „Młoda Polska” Narodowego Centrum Kultury. Był instruktorem ZHP w stopniu przewodnika, pełnił funkcję m.in. drużynowego 79 Poznańskiej Drużyny Harcerskiej „Wilki”, w harcerstwie spędził ponad dwadzieścia lat. Służbę zakończył jako redaktor naczelny magazynu wędrowniczego „Na Tropie”[2][3].
Jego debiut literacki (reportaż Miedzianka. Historia znikania) znalazł się w finale Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki 2011, w finale Nagrody Literackiej „Nike” 2012[4][5] oraz był nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2012[6]. Kolejny reportaż Springera – Źle urodzone – wybrano do Plebiscytu 2012 w Radiowym Domu Kultury w Programie 3 Polskiego Radia w kategorii „Książka roku”[7]. W 2013 został nagrodzony Medalem Młodej Sztuki. W 2016 otrzymał Śląski Wawrzyn Literacki za książkę „13 pięter”.
Jest także autorem fotoreportaży: Miało być ładnie; Płacz nad rozlanym miastem (2009); Nie ma jeziora (2010)[1], a także podkastów Umiar oraz Nie wiem na platformie Audioteki.
Mieszka i pracuje w Warszawie[8]. Współpracuje z Instytutem Reportażu, przy którym założył wraz z Julią Fiedorczuk pierwszą w Polsce Szkołę Ekopoetyki. Jego żoną jest Julianna Jonek-Springer, redaktorka naczelna wydawnictwa Dowody na Istnienie. Mają syna Kazika i kota.
Twórczość
- 2011: Miedzianka. Historia znikania (Wydawnictwo Czarne)
- 2012: Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRL-u (Karakter)
- 2013: Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach (Karakter)
- 2013: Wanna z kolumnadą. Reportaże o polskiej przestrzeni (Czarne)
- 2015: 13 pięter (Czarne)
- 2016: Księga zachwytów (Agora)
- 2016: Miasto Archipelag. Polska mniejszych miast (Karakter)[9]
- 2019: Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz (Czarne)[10]
- 2023: Mein Gott, jak pięknie (Karakter)
Książki Miedzianka. Historia znikania została przetłumaczona na język angielski, niemiecki, czeski, węgierski i chiński (wydanie wkrótce[kiedy?]). Książka Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRL została przetłumaczona na język niemiecki.
Przypisy
- ↑ a b c Dariusz Bochenek: Filip Springer – Życie i twórczość. Culture.pl, sierpień 2013. [dostęp 2014-09-19].
- ↑ FilipF. Springer FilipF., Rebranding polskiego harcerstwa [online], MagazynPismo [dostęp 2020-05-30] (ang.).
- ↑ Wyprawa Wędrownicza 2007: Ruszamy już w maju [online] [dostęp 2020-05-30] (ang.).
- ↑ Filip Springer. Wydawnictwo Czarne. [dostęp 2014-09-19].
- ↑ Nagroda Nike 2012. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
- ↑ Nominowani 2012 | Nagroda Literacka Gdynia [online], nagrodaliterackagdynia.pl [dostęp 2015-12-06] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-18] .
- ↑ Czekamy na Twój głos!. Polskie Radio, 26.12.2012. [dostęp 2014-09-19].
- ↑ Bio. Filip Springer. [dostęp 2021-05-24].
- ↑ Miasto Archipelag. Polska mniejszych miast [online], www.karakter.pl [dostęp 2019-05-24] .
- ↑ Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz [online], czarne.com.pl [dostęp 2019-11-12] .
