Departament V Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych

Departament Wojsk Technicznych
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1927

Organizacja
Dyslokacja

Warszawa

Podległość

MSWojsk.

Departament V Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych – organ pracy Ministra Spraw Wojskowych właściwy w sprawach saperów, fortyfikacji, wojsk samochodowych, broni pancernych i łączności Wojska Polskiego.

Historia departamentu

Departament V Wojsk Technicznych M.S.Wojsk. został zorganizowany 23 czerwca 1925 roku w wyniku połączenia dotychczasowego Departamentu V Inżynierii i Saperów z Departamentem VI Wojsk Technicznych. Zadania departamentu nie uległy poważniejszym zmianom. Ich zakres został jednak rozszerzony na kolejne bronie.

1 grudnia 1925 roku w stan likwidacji został postawiony Referat Zbiórki przy Departamencie V Wojsk Technicznych. Likwidacja miała być zakończona do dnia 15 czerwca 1926 roku[1].

19 maja 1927 roku Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski zniósł numerację departamentów, a dla dotychczasowego Departamentu V ustalił nazwę „Departament Inżynierii”[2].

Skład osobowy Departamentu V Wojsk Technicznych

  • Wydział I Ogólny
  • Wydział II Fortyfikacji
  • Wydział III Saperów
  • Wydział IV Wojsk Łączności
  • Wydział V Wojsk Samochodowych
  • Wydział Zaopatrzenia
  • Samodzielny Referat Broni Pancernych[3]

Przy Departamencie funkcjonowała:

  • Kadra Korpusu Oficerów Samochodowych,
  • Kadra Oficerów Korpusu Saperów.

Szefowi departamentu podlegały następujące zakłady i instytucje wojskowe:

  • Główny Zakład Inżynierii i Saperów → Centralny Zakład Zaopatrzenia Saperów → Instytut Badań Inżynierii (od 15 X 1927)

Obsada personalna Departamentu

  • szef departamentu - płk inż. Marian Przybylski
  • zastępca szefa departamentu - płk sap. inż. Wacław Abramowski (od 30 X 1925)
  • inspektor saperów - płk sap. Zygmunt Nawratil (do 16 II 1926 → szef Wojsk Technicznych OK X)
  • płk sap. inż. Stanisław Stawiński (do 6 V 1926 → p.o. szefa Wojsk Technicznych OK IV)
  • płk sam. Henryk Buczyński (do 5 VI 1926 → przewodniczący Centralnej Komisji Odbiorczej Wojsk Samochodowych)
  • referent Wydziału Ogólnego - kpt. sap. Józef Hempel (od 30 X 1925)
  • referent Wydziału Ogólnego - kpt. sap. Jan Czekalski (od 9 XII 1925)
  • kierownik referatu Wydziału Fortyfikacji - mjr sap. inż. Wacław Głogowski (od 27 XI 1925)
  • szef Wydziału Saperów - płk sap. Franciszek Wolf (od 30 X 1925)
  • szef Wydziału Saperów - ppłk sap. Stefan Dąbrowski (od 25 X 1926)
  • zastępca szefa Wydziału Saperów - płk sap. kolej. Alfred Spett (od 11 III 1926)
  • referent Wydziału Wojsk Samochodowych - kpt. sam. Stanisław Chróścielewski (od 14 XII 1925)
  • kierownik referatu Wydziału Zaopatrzenia - mjr sap. inż. Józef Ojrzyński (od 27 III 1925)
  • referent Wydziału Zaopatrzenia - por. sap. Kazimierz Marian Łukasiewicz (od 20 XI 1925)
  • ppłk sap. Stanisław Langner (od 31 XII 1925[4])
  • referent - mjr sap. Bolesław Siwiec (od 1 X 1925)
  • referent - kpt. sap. Jerzy Biały (27 XI 1925 - † 14 V 1926[5])
  • referent - kpt. sap. Tadeusz Teodor Henryk Kozłowski (od 16 XII 1925)
  • referent - kpt. sap. Ryszard Włodzimierz Zyms (od 11 III 1926)
  • kpt. sap. Mieczysław Szleszyński (do 11 III 1926)
  • referent - kpt. sap. kolej. Feliks Jursz (od 1 I 1926)
  • kierownik kreślarni - por. sap. kolej. Kazimierz Krajowski-Kukiel (od 1 I 1926)
  • referent - kpt. sap. kolej. Stefan Cyrjak Okoniewski (od 1 XII 1925[6])
  • referent - kpt. sap. kolej. inż. Stanisław Korlakowski (od 9 VIII 1926)
  • referent - kpt. adm. Piotr Tkaczyk (od 20 XI 1925)
  • kpt. łącz. Mieczysław Mickaniewski (od 4 XII 1925)
  • kpt. łącz. Fryderyk Kazimierz Schoen (od 15 VIII 1926)
  • por. łącz. Władysław II Gaweł (do 15 VIII 1926)
  • referent czołgów – kpt. piech. Tadeusz Adam Majewski (od XI 1925)

Zobacz też

 Z tym tematem związana jest kategoria: Fortyfikacje polskie 1918–1939.

Przypisy

  1. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 39 z 10 grudnia 1925 roku, poz. 391.
  2. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 19 maja 1927 roku, poz. 177.
  3. Böhm 1994 ↓, s. 169 autor nie wymienił wydziału zaopatrzenia.
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 306 i unieważnienie w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 186.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 232.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 128 z 27 listopada 1925 roku, s. 695.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Tadeusz Böhm: Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08368-1.
  • p
  • d
  • e
Saperzy i pionierzy II RP
Instytucje centralne
Szkolnictwo
Grupy saperów
  • 1
  • 2
  • 3
Brygady saperów
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
Pułki saperów
Bataliony saperów (1921-1929)
Bataliony saperów (1929-1939)
Bataliony saperów (1939)
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25
  • 26
  • 27
  • 28
  • 29
  • 30
  • 38
  • 43
  • 46
  • 47
  • 48
  • 49
  • 50
  • 53
  • 55
  • 56
  • 60
  • 61
  • 65
  • 71
  • 81
  • 90
  • bsap WBPanc-Mot
  • 101
  • 102
Kompanie saperów KOP (1931-1939)
Szwadrony pionierów (1939)
Ośrodki Zapasowe Saperów (1939)
  • p
  • d
  • e
Brygady zmotoryzowane:
Pułki pancerne:
  • 1
  • 2
  • 3
Bataliony pancerne:
Bataliony czołgów lekkich:
Dywizjony pancerne:
Kompanie czołgów rozpoznawczych:
Kompanie czołgów lekkich:
Pociągi pancerne:
Ośrodki Zapasowe Broni Pancernych:
  • p
  • d
  • e
Wojska Łączności II Rzeczypospolitej
grupy łączności
pułki łączności
bataliony łączności
kompanie łączności
szkolnictwo
służba łączności